NASKAH SIARAN
“KARANGANYAR BELAJAR”
RADIO SWIBA KARANGANYAR
SELASA, 24 NOVEMBER 2020
Mata Pelajara : Bahasa Jawa
Materi : Pengalaman Pribadi
Ø Mengidentifikasi Pengalaman pribadi
Ø Menceritakan pengalaman yang didengarkan
Ø Menulis pengalaman pribadi
Kelas/ Semt. : VII/ Gasal
Nama Guru : Dra. Sulistyowati
NIP. : 19670408 200701 2 016
Unit Kerja : SMP Negeri 2 Karanganyar
Dene tujuan
pasinaon iki mengko yaiku:
1.
Bisa mangerteni peprincene pengalaman
pribadi (mengidentifikasi pengalaman pribadi)
2.
Bisa nyritakake pengalaman pribadine wong
liya sing wis dirungokake
3.
Bisa nulis pengalaman pribadine dhewe.
Pengalaman Pribadi iku sumbere bisa : - Saka awake dhewe
- Saka wong liya
Jenis Pengalaman Pribadi:
§ Pengalaman kang nyenengake
§ Pengalaman kang ngisin-isinake
§ Pengalaman kang mangkelake
§ Pengalaman kang nrenyuhake
§ Pengalaman kang lucu
§ Lsp
Iki
mau peprincene pengalaman pribadi.
perangane pengalaman pribadi dumadi saka:
(AKSI Ke Ke): Apa, Kapan, Sapa, Ing
ngendi, kenangapa/ geneya lan kepriye.
Apa :
Apa pengalamane
Kapan : Kapan kedadeyane
Sapa : Sapa sing ngalami
(Paraga-paraga sing ana ing teks pengalaman)
Ing
ngendi : Ing ngendi dumadine kedadeyan
ing pengalaman
Kenengapa : Sebab kedadeyane pengalaman
Kepriye : Lumakune crita pengalaman
(Urut-urutabe crita pengalaman)
Tuladha
Pengalaman Pribadi
Dikira Teh, Jebul …
Esuk umun-umun aku
wis tangi amarga sawengi anggonku turu ora bisa pules. Embuh apa sebabe,
klisak-klisik wae ing mangka ora akeh nyamuke. Embuh kagawa rasa seneng amarga
bocah ndesa arep dijak out bond
gurune atine mesthine seneng banget. Sawengi ngeling-eling kok ora
padhang-padhang kesusu arep lunga out
bond bareng karo kanca-kancane.
Dina Minggu, bocah klas 7 A lan B out bond menyang Museum Ronggawarsita
Semarang saprelu nonton wayang lan gamelan, Palagan Ambarawa lan Museum Kereta. Kabeh persiapan wis dakgawa. Bekal saka ibuku
ora lali. Aku digawani tela godhog pohung lan ngombe sabotol gedhe. Kabeh
dakgawe nggendhiyot ngetoki yen aku bocah ndesa banget. Maklum wae, bocah ndesa
ora tau lunga adoh, lunga sepisan sangu pangan saka ngomah wedi yen ngelih.
Sangu mung sepuluh ewu. Iku wae wis dipeseni supaya ora dientekake. Aku manut
wae. Sadina sadurunge klambiku wis
daklempiti lan daklebokake tas. Kaya-kaya arep pindhahan wae. Kabeh sedulurku
dakpamiti. Saka adhiku, kakangku, bapak ibuku, pak lik bu lik, pak dhe budhe
lan tangga-tanggaku. Kabeh ora ana sing keri. Nanging cuwane, wong-wong sing
dakpamiti mau babar pisan ora ana sing nyangoni dhuwit. Ing mangka batinku
ngarep-arep, anggonku pamitan mau, mbok manawa ana rejeki nomplok alias
nyangoni aku. Kabeh sing dakpamiti bisa seragam nyangoni slamet. Kabeh
wanti-wanti supaya aku ngati-ati.
Pikiranku pancen
ngeres, jan-jane sangu keslametan iku luwih utama tinimbang sangu dhuwit.
Nanging embuh kuwi, aku ya gumun karo awakku dhewe, wektu iku sing dakpikir kok
mung dhuwit wae alias matre. Dhuwit
iki jan-jane ya penting, nanging isih penting keslametan.
Kaya ngapa atiku senenge
sawise bis sing daktunggu-tunggu teka, bis zentrum arane. Atiku gumun, bis kok
apik banget, mewah ngono jarene.
Dhasar bocah ndesa. Numpak bis mewah kaya ngene atiku seneng banget. Kahanan
kaya mangkene jebul ora aku dhewe sing ngalami. Kancaku saklas uga padha aku.
Kancaku padha crita yen sawengi ora bisa turu, pengin cepet-cepet padhang
enggal bisa lunga bebarengan oleh snack
lan bisa mangan bareng kang sarwa enak.
Kabeh bocah klas 7A lan B wis mlebu
bis jumbuh karo dhaptar lungguh sing diparingke guru. Sawise kabeh siswa lan guru pendamping mlebu bis, bis zentrum
mlaku alon-alon amarga dalane rame. Watara oleh telung kilo anggone bis. zentrum
mlaku, bocah-bocah wis padha pucet rupane karo nyekeli wetenge dhewe- dhewe pratandha mabuk lan arep
muntah, kalebu aku. Sirahku mumet banget lan wetengku kruwel-kruwel. Ora let
suwe saka lungguhan sisih mburi kaprungu swara “hok-hok hok hok hok hok”pratandha para siswa sing maune padha
seneng sanalika cep klakep ora ana swarane. Bocah-bocah padha mabuk. Mung bocah
pira ngono kang ora mabuk amarga dheweke wis kulina lunga adoh dijak wong tuwane.
Nanging racake bocah klas 7 A lan B padha mutah-mutah alias mabuk ing mangka nalika arep mangkat wis
diparingi antimo karo bu guru. Mbok manawa kagawa rasa seneng, bocah-bocah lali
ora ngombe antimo. Bareng wis padha mabuk, antimone lagi diombe dening
bocah-bocah.
Sawise bocah-bocah ngombe antimo ora
let suwe, bocah sing maune mabuk padha njenggelek lan katon seger maneh.
Sinambi ngrungokake musik saka bis, bocah-bocah padha mangan snack lan bekal sing wis digawa dhewe-dhewe.
Perjalanan udakara wis sajam, sedhela maneh tekan Museum Ronggawarsita.
Ing kene para siswa bisa nonton jinise
wayang lan gamelan. Aku sakanca nuli medhun saka bis lan mlebu ing
museum. Ing kene bisa ndeloki jinise wayang kang maneka werna. Kabeh iku
daktulis saprelu kanggo laporan. Ana uga gamelan Jawa ganep. Wis apik tenan
pokoke. Marem atiku ing Museum Ronggawarsita kene.
Sawise sawetara ing museum kene, aku sakanca mlebu ing bis maneh saprelu
nerusake perjalanan menyang Palagan Ambarawa. Saka Semarang watara jam sanga
seprapat.
Bis zentrum sing daktumpaki wis
mlaku mangidul arahe ngliwati dalan tol Manyaran. Kurang luwih sajam setengah
bis zentrum wis tekan Ambarawa. Tenan, sisih tengen dalan Palagan Ambarawa kaya
gambar sing neng buku IPS kae. Aku lan kancaku atine seneng amarga wis tekan
ing papan panggonan kang wis dakantu-antu wiwit dhek wingi.
Awan iku hawane ing Palagan Ambarawa
panas banget, mula banyu ngombe sing dakgawa durung cukup ngadhemke gorokanku
sing wiwit mau krasa garing. Aku lan kancaku nuju warung kang dodol
werna-werna. Ana gorengan, jajanan, sega, teh, es teh, juice, lan liya-liyane. Bocah-bocah padha dhisik-dhisikan anggone
arep ngombe teh lan es teh saka warung
mau. Gorokanku krasa garing banget. Kancaku wis didoli es teh nanging aku durung.
Nuju giliranku digawekake teh, ndilalah dhuwitku keri ing tas ing njero bis.
Aku njupuk dhuwit mau lan pesen karo sing dodol supaya tehku dideleh
meja. Ora let suwe aku wis tekan ing warung mau. Amarga saking ngelake,
aku banjur nyekel gelas sing ana ing meja cedhake sing dodol. Batinku iki
mesthi teh sing dakpesen. Ora nganggo basa-basi
gelas iku mau dakcekel banjur dakombe. Mak jabrus rasane dudu teh, nanging ora
enak babar pisan. Sawise rada suwe daksawang, jebule ing gelas mau dudu teh,
nanging lenga jlantah/lenga bekas kanggo
nggoreng. Kanca-kancaku padha ngguyu kepingkel-pingkel ngingeti tingkah polahku
kang ngombe lenga jlantah. Sing dodol mung kamitenggengen kaya-kaya ora percaya
ndeloki adegan iki.
Ora let suwe aku lan kancaku mlebu
maneh ing area Palagan Ambarawa. Aku
sakanca mlebu ing museum, numpak kereta, numpak pesawat jaman Landa, lan
dolanan liyane. Kabeh samubarang ing museum palagan dakcathet. Malah ana uga
bocah-bocah kang foto bareng. Aku uga katut
foto ing museum lan ing ngisor tugu Palagan Ambarawa. Sawise sawetara,
bocah-bocah munggah bis saprelu nerusake marang museum kereta kang mapan ora
adoh saka Palagan Ambarawa.
Sawise tekan museum kereta
bocah-bocah padha mudhun saka bis nuju museum mau. Ing kene bocah-bocah padha
ndeloki kereta wiwit jaman Landa nganti jaman merdheka. Wiwit kereta sing
paling kuna nganti kereta sing rada modern.
Kabeh dakdeloki siji-siji nganti tuntas
karo dakcathet jenenge kereta mau. Watara jam loro awan, bocah-bocah padha
ngibadah Dzuhur-Ashar dijamak lan mangan
awan bebarengan.
Kurang
luwih jam telu bocah-bocah mlebu bis saprelu nerusake perjalanan bali menyang sekolahan. Sajroning bis, bocah-bocah
gayeng nyritakake pengalamane dhewe-dhewe nganti ora krasa yen bis wis meh
tekan sekolahan. Watara jam nem sore bis
zentrum wis tekan sekolahku kanthi slamet.
Atiku lan atine bocah-bocah liyane padha seneng. Wong tuwaku lan wong
tuwane kanca-kanca wis padha nunggu. (Buku:
Marsudi Basa lan Sastra Jawa)
Saka pengalaman pribadi kasebut bisa
dicritakake maneh kanthi ngecakake perangan-perangan kang ana yaiku:
1. Apa
pengalamane :
Lagi nindakake out bond nalika jajan kleru ngombe jlantah sing dikira es teh
2. Kapan
kedadeyane : Dina Minggu
wnci awan
3. Sapa
sing ngalami (Paraga-paraga sing ana ing teks pengalaman)
: Aku lan kanca kancane
4. Ing
ngendi dumadine kedadeyan ing pengalaman ; Ing warung ing Palagan
Ambarawa
5. Sebab
kedadeyane pengalaman:
Paraga aku krasa ngelak, banjur
pesen/jajan es teh, nanging dhuwite keri ing bis, nalika bali langsung ngombe
sing dikira es teh ing gelas sacedhake sing dodol, Jebule iku dudu es teh,
nanging lenga jlantah.
6. Lumakune
crita pengalaman (Urut-urutabe crita pengalaman)
a.
Dina Minggu, Paraga aku lan bocah klas 7 A lan B out bond menyang Museum Ronggawarsita Semarang, Palagan Ambarawa lan Museum Kereta.
b.
Paraga Aku digawani tela godhog pohung lan ngombe sabotol gedhe. Sangu
mung sepuluh ewu.
c.
Paraga Aku anggone out bond numpak bis Zentrum lan rumangsa seneng banget
amarga ora nate numpak bis sing dianggep mewah
d.
Anggone lungguh jumbuh karo dhaftar sing wis digawe
e.
Watara oleh telung kilo anggone bis zentrum mlaku, bocah-bocah akeh sing
mabuk kalebu paraga Aku. Amarga lali ora padha ngombe antimo. Sawise antimone
diombe bisa seger maneh
f.
Ing Museum Ronggawarsita. Paraga Aku nonton
jinise wayang lan gamelan. Kabeh ditulis
saprelu kanggo laporan.
g.
Bis mlaku maneh saprelu nerusake perjalanan menyang Palagan Ambarawa.
sing mbutuhake wektu udakara sajam. Ing Palagan Ambarawa panas banget, Paraga
aku krasa ngelak, mula banjur nuju warung kang dodol werna-werna.Paraga Aku
pesen es teh, ndilalah dhuwite keri ing
tas ing njero bis. Paraga Aku njupuk dhuwit mau lan pesen karo sing dodol
supaya tehe dideleh meja. Ora let suwe Paraga aku wis tekan ing
warung mau. Amarga saking ngelake, banjur nyekel gelas sing ana ing meja
cedhake sing dodol. Batine iki mesthi teh sing wis dipesen. Gelas dicekel
banjur diombe. rasane ora enak babar pisan, jebule ing gelas mau dudu teh,
nanging lenga jlantah/lenga bekas kanggo
nggoreng.
h.
Ing area Palagan Ambarawa. Paraga
Aku sakanca mlebu ing museum, numpak kereta, numpak pesawat jaman Landa, lan
dolanan liyane. Kabeh samubarang ing museum palagan dicathet. Banjur foto
bareng ing museum lan ing ngisor tugu Palagan Ambarawa.
i.
Tujuan sabanjure museum Kereta. Kegiatane padha ndeloki kereta wiwit
jaman Landa nganti jaman merdheka. Wiwit kereta sing paling kuna nganti kereta
sing rada modern. Kabeh jenenge kreta
dicathet.
j.
Jam telu sore nerusake perlajanan bali mulih
k.
Watara jam nem sore bis zentrum wis tekan sekolah kanthi slamet
Nah iku mau tuladha
nyritakake pengalaman pribadine kancamu sing wis dicritake kanthi reringkesan
jumbuh karo perangan-perangan kang ana yaiku AKSI Ke Ke mau.
Lha .... saiki manawa
arep nulis pengalaman pribadi iku
kepriye?
Manawa arep nulis
pengalaman pribadi iku bisa kanthi cara mangkene:
1.
Nemtoakake pengalaman pribadi apa sing arep ditulis
2.
Sapa wae sing ana ing pengalaman pribadi kasebut
3.
Kapan kedadeyane
4.
Ing ngendi kedadeyane
5.
Kenaapa bisa ana kedadeyan/ apa sebabe bisa ana kedadeyan kasebut
6.
Tulisen lumakune utawa urut=urutane kedadeyan.
Pancen....Saben wong mesthi duwe pengalaman sing maneka warna,
Ana pengalaman sing nyenengake, nyusahake, sing lucu
utawa ngguyokake, nrenyuhake ana maneh sing nganyelake. Pengalaman –
pengalaman utawa kedadeyan sing
wis kelakon mesthine ana sing nganti nabet ing ati satemah ora
gampang bisa dilalekake, isih tansah kelingan terus. Pengalaman kang endah nyenengake biasane tansah tumanem ing sajerone
ati lan ora bakal gampang dilalekake. Nanging kosok baline, Pengalaman kang
nganyelake, ngisin-isinake, susah. Iku biasane sabisa bisa disimpen rapet ora
kepingin dieling-eling maneh.
Nulis pengalaman
pribadi satemene padha karo nulis jinis karangan liyane. Malah
kepara luwih gampang, jalaran apa sing arep ditulis wis tau dialami.
No comments:
Post a Comment